حمایت بیش از ۸۰۰فعال دانشجویی علم و صنعت از فلسطین، راه حل مسئله فلسطین حمایت از جریانات مردمی است
خاتون یار حمایت بیش از ۸۰۰فعال دانشجویی علم و صنعت از فلسطین، راه حل مسئله فلسطین حمایت از جریانات مردمی است
به گزارش خاتون یار به نقل از خبر آنلاین، به دنبال حاشیه های اخیر پیش آمده در دانشگاه علم و صنعت و پاك شدن پرچم اسرائیل توسط برخی دانشجویان كه در اعتراض به برخی اقدامات غیرقانونی انجام شده بود؛ بیانیه ای درباره مبحث فلسطین و در محكومیت رژیم اشغالگر قدس و سلطه جویی های دولت آمریكا توسط جمعی از فعالان دانشجویی اصلاح طلب تهیه شده كه با استقبال فعالان دانشجویی فعلی و سابق از طیف های مختلف قرار گرفته و توسط بیش از ۸۰۰ نفر به امضا رسیده است. در ابتدای این بیانیه آمده است: «مسئله ی فلسطین، مسئله دیروز و امروز نیست. بیش از 70 سال از اشغال آرام فلسطین می گذرد و سال هاست كه مردم فلسطین برای احقاق حقوق اولیه خود با دستان خالی می جنگند و مقاومت می كنند. در این میان، علی رغم تمام ادعاهای «حقوق بشری»، نه تنها دولت ملت های مختلف در راستای كمك به بازپس گیری این كشور كار موثری نكرده اند كه روز به روز، هجوم به حریم مردم فلسطین بیشتر هم می شود. در خلال سالیان گذشته، اتفاقا درست در زمان سكوت رسانه ها، شهرك سازی های مستمر اسرائیل تدوام یافته و با اجرای برنامه احداث مناطق یهودی نشین در سرزمین های اشغالی، بازپس گیری سرزمین های غصب شده به رویایی دست نیافتنی تبدیل گشته است. تصمیم جدید رئیس جمهور آمریكا برای انتخاب بیت المقدس بعنوان پایتخت جدید رژیم صهیونیستی هم چیزی جز همین پیش روی آرام نیست و تنها گوشه ای كوچك از این فرآیند را برملا می سازد. » در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «استعمار و استبداد، مفاهیمی متعلق به تاریخ نیستند. در كنار ما این مفاهیم روز به روز در شكل جدیدی ساخته و پرداخته و بارتولید می شوند و سنگ های جنبش مقاومت فلسطین، تنها نمادی است كه اكنون برای مبارزه با این پدیده ها برای ما باقی مانده است. روز به روز خبرهای مختلفی از دستگیری و شهادت جوانان در فلسطین شنیده می گردد كه تنها جرمشان، ایستادگی در برابر زورگویانی است كه به صورت روزمره، خواستار حذف، طرد و انكارخانه شان هستند. نمی توان معترض ظلم و بی عدالتی شد و از ستمی كه در حق مردم فلسطین می گردد با بی تفاوتی گذشت، مبارزه با اسرائیل و دفاع از آرمان فلسطین با مبارزات رهایی بخش مردم ایران در برابر استبداد و استعمار در برهه های مختلف همراه بوده است، چون كه دفاع از فلسطین یعنی دفاع از كرامت انسانی و اعلام همبستگی با مستضعفین جهان. مبارزه مردم فلسطین با مبارزه ملت ما و همه مسلمانان جهان در پیوند است، آرمان فلسطین می تواند وحدت بخش تمام مسلمانان جهان باشد، وحدتی درعین پذیرش تمام تفاوت ها و تحمل دیدگاه های مختلف. » در بخشی دیگر از این بیانیه آمده است: «اما سال هاست كه مسئله فلسطین، تبدیل به بازی های جناحی و كسب منافع برای كشورهایی شده است كه از این جدال به نفع خود سود می برند. كسی به مردمی فكر نمی كند كه هر روز برای به دست آوردن حریم خود در خیابان ها فریاد می زنند. چراكه فریاد آن ها آنقدر برای همگان عادی شده است كه انگار هیچ وقت صدایی نشنیده اند. فلسطین برای خیلی از دولت ها تنها به دستاویزی تبدیل گشته است كه از قِبل آن بخواهند با اعمال نمایشی و تبلیغاتی و طرح ادعاهایی كه تنها مصرف داخلی دارند، سیاست های خویش را موجه جلوه دهند. از طرفی مذاكرات بی نتیجه غربیان برای حل مسئله ی فلسطین تنها شبیه به یك بازی بی انتها و یك نمایش بزرگ است، نمایشی كه پرده آخرش توسط كارگردانانی در سایه هدایت می گردد. به همین خاطر است كه فلسطین تنهاست. فلسطین آنقدر تنهاست كه بسیاری علی رغم اینكه از تصاویر شهدای فلسطینی متاثر می شوند و صدای فریاد و شعارهای زنان و مردان در خیابان های بیت المقدس دلشان را به درد می آورد، اما ساكت و نظاره گرند تا مبادا كنش آن ها منجر به برچسب های مختلف شود. به همین خاطر باید انگشت تقصیر را به سمت كنشگران سیاسی و اجتماعی این چند دهه هم گرفت كه سال ها در مقاطع مختلف به جای تلاش برای مبارزه در راستای آرمان های فلسطین، اجازه داده اند تا مفاهیم عدالت و مقاومت، تنها متعلق به جریاناتی خاص شود؛ جریاناتی كه علی رغم برخورداری از سلطه ی رسانه ای، در سالیان گذشته نتوانسته اند گفتمان خودشان را در این باره گسترش دهند، چراكه نه حرفی برای گفتن دارند و نه مفاهیمی برای اشاعه دادن و نتیجه این انحصار گفتمانی و رسانه ای، امروز در بی اطلاعی و بی تفاوتی خیلی از مردم بارز شده است. اما تا كی باید در برابر این ظلم سكوت كرد؟ تا كی باید به بهانه اجتناب از بهره برداری های سیاسی عده ای خاص، روش و منش مدنظر خویش را علنا اعلام نكنیم و اصول اولیه خویش را فراموش كرده و میدان را خالی كنیم؟» در این بیانیه آمده است: «روشنفكران و آزادی خواهان، در تمام دنیا یك صدا آمریكا را به علت عملكردهای سلطه جویانه اش محكوم می كنند و اسرائیل را تنها یك رژیم اشغال گر می دانند كه روز به روز به پیشروی هایش ادامه می دهد. در ایام گذشته، فرمان رئیس جمهور آمریكا بار دیگر مردان و زنان در كشورهای مختلف را به خیابان ها كشانده تا عرصه عمومی را به صحنه ای برای تظاهرات ظلم ستیزانه علیه سیاست های سلطه جویانه آمریكا و اسرائیل بدل كنند اما جای تعجب و همزمان جای نگرانی است كه در ایران شاهد هیچ تظاهرات خود جوش و مستقل مردمی نبودیم. جامعه ی مدنی ایران در حالی ساكت و نظاره گر وقایع را دنبال می كند كه انتظار می رفت صدای مستقلی را در قبال آرمان فلسطین بلند كند؛ صدایی كه خارج از منطق قدرت به دنبال حقیقت ماجراست. جنبشهای اجتماعی اگر تنها یك كاركرد هم داشته باشند، آن اتحاد هرچه بیشتر تمام دغدغه مندان جهان و مقاومت جمعی در برابر مستعمران و مستبدان و اشغالگران است. به همین خاطر فعالین و كنشگران باید تمام تلاششان را بكنند تا هرچه بیشتر بتوانند از ابزارهای خود برای خلق این همدلی و اتحاد، بهره برده و صدای این اتحاد را بتوانند به گوش جهانیان برسانند. خارج از جنبش دانشجویی سخت می توان گروهی را سراغ گرفت كه بتواند از موضعی اصولی وضعیت موجود را نقد كند؛ موضعی اصولی كه مسئله را نه با به كار بردن منطق هزینه-فایده مداخلات بین المللی، بلكه با تاكید بر حق مبارزه و سیاست مردمی به شكل حضور تنانه مردم فلسطین در عرصه عمومی، به مخالفت با جنگ و ناامنی بپردازد. موضعی كه نشان دهد هیچ كشوری حق و صلاحیت آن را ندارد كه ساختاری را به زور به كشوری دیگر تحمیل و نقش قاضی بین المللی را بازی كند. » در بخش پایانی این بیانیه آمده است: «باید تاكید نماییم حتی از دید منافع ملی هم «خاورمیانه مسئله ی ماست». وضعیت آشفته ی خاورمیانه باید پیش روی چشم هر كنشگر سیاسی باشد. باید با دید تاریخی به مقابله با رویكردهای سیاست زدوده و بی طرفانه ای كه این روزها سكه ی رایج شده اند برخاست. ما فعالین دانشجویی همراه با گفتمان عدالت طلبانه و آزادی خواهانه ی جنبش های جهانی، هرچه بلندتر این مهم را فریاد می زنیم كه نمی شود برای آزادی و عدالت در جامعه ی خود تلاش كرد، اما در برابر ظلم و ظالم در گوشه ای از خاورمیانه سكوت كرد. ما معتقدیم باید با تاكید بر اصول و بازگشت به ایده های اصیل جنبش دانشجویی، راه را دوباره ساخت و نگذاشت كه آرمان فلسطین تنها در دستان جریاناتی خاص محدود شود. ما فعالین دانشجویی باید به شكلی نمادین مرزهای بین كشورها را به مثابه نمود اعمال قدرت دولت ها از بین برده و با طرد منطق یك بام و دو هوا و سراپا متناقض «مسئله ما نیست» بر همبستگی با تمام جنبش های مقاومتی و مردمی تاكید نماییم. چراكه مسئله ی فلسطین اگر راه حلی داشته باشد، آن راه حل تنها و تنها از رهگذر مقاومت مردمی فلسطینیان و حمایت قاطع ما از این جریانات مردمی میسر خواهد بود. » ۴۷۲۳۸
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب