تأثیر انزوای اجتماعی بر زندگی دوران سالمندی
به گزارش خاتون یار، بر مبنای داده های مطالعه ای که در ۲۴ ژوئیه به صورت آنلاین در JAMA Internal Medicine انتشار یافت، انزوای اجتماعی یک عامل خطر مهم برای افزایش احتمال اقامت در خانه سالمندان در بین افراد مسن و سالخورده است.
به گزارش خاتون یار به نقل از نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، دکتر «مری لوئیز پومرو» از دانشکده بهداشت عمومی جانز هاپکینز بلومبرگ در بالتیمور و همکارانش، ارزیابی کردند که آیا سطوح بالاتر انزوای اجتماعی با احتمال بستری شدن یک شبه در بیمارستان، احتیاج به اقامت در یک مرکز تخصصی نگهداری و همینطور احتمال ساکن شدن در خانه سالمندان در سالهای آخر زندگی مرتبط می باشد یا خیر.
متخصصان در این مطالعه ۱۱ هزار و ۵۱۷ نفر را بررسی کردند.
آنها دریافتند که حدودا ۱۵ درصد از بزرگسالان آمریکایی در این کشور انزوای اجتماعی را تجربه کردند که به صورت قابل توجهی با افزایش احتمال ساکن شدن در آسایشگاه سالمندان و اقامت در یک مرکز تخصصی نگهداری در طول دو سال مرتبط بوده است.
این درحالیست که متخصصان، ارتباطی بین سطوح بالاتر انزوای اجتماعی و بستری شدن در بیمارستان پیدا نکردند.
متخصصان همینطور اظهار کردند: داده های این مطالعه نشان داد که انزوای اجتماعی یک عامل خطر مهم برای احتیاج به استفاده از خانه سالمندان در دوران سالخوردگی است.
تلاش ها برای جلوگیری یا به تاخیر انداختن سن ورود به خانه سالمندان باید در جهت افزایش روابط اجتماعی در خانه یا محیط های اجتماعی باشد. طراحی و ارزیابی مداخلاتی که ارتباطات اجتماعی سالمندان را بهینه می کند، این پتانسیل را دارد که مسیرها و نتایج سلامتی آنها را بهبود بخشد.
قطع ارتباط اجتماعی، خطر مرگ زودرس را برابر با کشیدن ۱۵ نخ سیگار در روز افزایش می دهد
در همین رابطه یک پزشک آمریکایی اعلام نموده است که ایالات متحده با بحران بهداشت عمومی ناشی از تنهایی، انزوا و عدم ارتباط اجتماعی مواجه می باشد.
به گزارش «وب ام دی»، «ویوک مورتی»، پزشک متخصص در ایالات متحده در اینباره اظهار داشت: در سالهای اخیر تقریبا از هر دو بزرگسال در آمریکا یک نفر احساس تنهایی کرده است.
مورتی در یک گزارش مشاوره ای اظهار نمود که فقدان ارتباط اجتماعی خطر مرگ زودرس را به بیشتر از ۶۰ درصد بالا می برد.
به بیان ساده قطع ارتباط اجتماعی، خطر مرگ زودرس را برابر با کشیدن ۱۵ نخ سیگار در روز، بالا می برد.
این گزارش می گوید که فقدان ارتباط اجتماعی سبب افزایش ریسک بیماری قلبی، سکته مغزی، اضطراب، افسردگی و زوال عقل می شود. تنهایی همینطور منجر به افزایش انگیزه صدمه رساندن به خود می شود.
مورتی اذعان کرد: با عنایت به عواقب تنهایی و انزوا، ما فرصت و تعهدی داریم تا همان سرمایه گذاری هایی را در پرداختن به اهمیت ارتباط اجتماعی انجام دهیم که در مقابله با مصرف دخانیات، چاقی و بحران اعتیاد انجام داده ایم.
این متخصص اصلاحاتی مانند توسعه پارک ها و کتابخانه ها را پیشنهاد می دهد که ارتباط اجتماعی را می افزایند.
منبع: khatoonyar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب