چگونه با احساس نارضایتی دوران سالمندی مواجه نشویم؟
همزمان با روز جهانی سالمندان، یك روانشناس اظهار نمود: هر اندازه فرد در طول زندگی به اصالت وجودی خود و هستی خود آگاه شود، سالمندی رضایت بخش تری خواهد داشت و در مقابل اگر در طول زندگی به صورت افراطی به مسائل غیر از شناخت خود و تامل در هستی و بودن برای دیگران پرداخته باشد ممكنست در دوران سالمندی گرفتار خلاء وجودی و معنایی شود.
مجید غفاری در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به تفاوت رفتار سالمندان مبتنی بر جنسیت آنها، افزود: بنا بر نظریه برخی روان شناسان و مبتنی بر پژوهش های انجام شده می توان اظهار داشت که رشد و تکامل شخصیت انسان تا دوران سالمندی و تا اختتام حیات ادامه دارد و تنها به دو دهه ابتدایی زندگی محدود نمی گردد.
غفاری با اشاره به نظریه ی هشت مرحله ای رشد روانی و اجتماعی اریکسون اظهار نمود: بنا بر این نظریه مراحل هشت گانه ی رشد روانی و اجتماعی بر روی یکدیگر تاثیر دارند و پیموده شدن مراحل بعدی به چگونگی پیموده شدن مراحل قبلی بستگی دارد بدین سبب اگر در مرحله قبلی اختلال روانی وجود داشته باشه این اختلال بر روی مراحل بعدی تاثیر خواهد گذاشت.
وی به مرحله هفتم نظریه روانشناختی اریکسون که شامل دوران میانسالی می شود اشاره نمود و اضافه کرد: مرحله هفتم این نظریه به حل کردن تعارض زایندگی در مقابل بی حاصلی می پردازد و به زعم اریکسون این مرحله از سن ۳۵ سالگی آغاز و تا ۶۵ سالگی ادامه دارد که از حیث تولید و زایندگی درخشان ترین مقطع زندگی انسان است چونکه مردان در این رنج سنی غالبا مشغول کارهای کاری و شغلی هستند و خانم ها به صورتی از پرورش فرزندان فارغ شده اند و می توانند به کارهای دلخواه خود بپردازند.
بگفته غفاری اصطلاح زایندگی در نظریه اریکسون به افراد مولد، سازنده، جستجوی کار و خلاق اشاره دارد که خودشان را وارد چالش های جدید زندگی می کنند. همین طور در مقابل آن اصطلاح بی حاصلی به کسانی اطلاق می شود که نتوانسته اند برای خود و جامعه سودمند باشند و به صورتی مراحل قبلی رشد را به خوبی طی نکرده اند که نتیجه آن دل بستگی بیش از حد به نیازها و رفاه و آسایش شخصی خود و دور ماندن از خدمات اجتماعی است.
وی به چالش کمال در مقابل ناامیدی که مرحله هشتم نظریه اریکسون است اشاره نمود و اظهار داشت: این مرحله آخرین مرحله زندگی انسان است که از ۶۵ سالگی شروع می شود و تا اختتام زندگی او ادامه دارد که انسان به مرور و ارزیابی مراحل قبلی می پردازد و مسائل مهم مانند اشتغال و ازدواج و بطور کلی پیروزی و شکست های گذشته را مورد بازنگری قرار می دهد که هراندازه فرد در گذشته به نحو بهتری با مشکلات کنار آمده باشد در این دوره بیشتر احساس رشد یافتگی و کمال می کند و نسبت به گذشته پذیرش دارد، همین طور احساس حسرت ناشی از فرصت های از دست رفته را تجربه نمی کند.
وی ادامه داد: چنین فردی به سبب رضایت از زندگی به مرگ هم بعنوان یک پدیده طبیعی نگاه می کند و از آن ترس ندارد، اما سالمندی که از مرور مسائل زندگی ناخشنود است حسرت گذشته بهتر را می خورد و خودرا بازنده می داند، با بغض و نفرت به مسائل زندگی نگاه می کند بدین سبب استفاده از این نظریه در جهت تبیین سلامت روان سالمندان حائز اهمیت می باشد.
وی به سالمندان سفارش کرد که پذیرش واقع بینانه ای نسبت به طبیعی بودن این دوران در طول حیات داشته باشند چونکه اگر با حسرت به این دوران نگاه کنند، به سختی برایشان می گذرد، همین طور از این دوران بعنوان فرصتی برای پرداختن به خود و هستی خود استفاده کنند و اگر تا کنون برای دیگران زندگی کرده اند حالا تلاش کنند به زندگی خود معنای اصیلی دهند و پیگیر اهداف خود شوند.
غفاری افزود: شرکت در تعاملات اجتماعی، قرار گرفتن در کنار سایر سالمندان و انتقال تجارب خود به دیگران چه به صورت نوشتن خاطرات و چه گفت و گو بادیگران از عواملی برای فعال بودن سالمندان در سطح جامعه است، چونکه در دوران سالمندی تنها شکل و نوع فعالیت افراد تغییر می کند و آنها می توانند مانند گذشته در جامعه فعال باشند.
این روانشناس به خانواده سالمندان سفارش کرد: خانواده ها باید تغییرات سالمندان را بپذیرند و بدانند برای انطباق با تغییرات اجتماعی و روانشناختی و... سالمندان باید مطالعه و مشورت تخصصی داشته باشند تا بتوانند از سالمندان بهترین بهره را ببرند و از تجربیاتشان استفاده کنند.
وی با تاکید بر اینکه خانواده ها باید احترام به سالمندان را به فرزندان خود آموزش دهند، در آخر اظهار داشت: نباید به سالمندان بعنوان افرادی که تاریخ مصرفشان تمام شده است نگاه نماییم بلکه جایگاهشان را باید حفظ نماییم تا احساس راکد بودن و درماندگی در سالمندان را تشدید نکنیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب