یادداشت مهمان،
دوربین اسلحه ما نیست
به گزارش خاتون یار، بهره مندی از هوش مصنوعی به ظاهر درگیری اجتماعی را کم می کند اما این کاهش سطح درگیری از پیش ساخته شده به معنای وفاق نیست و نمی توان آنرا دستاورد یک جامعه اسلامی دانست.
به گزارش خبرنگار اجتماعی مهر عفت عربزاده کارشناس امور فرهنگی و اجتماعی در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است نوشت: امروز فیلمی را در شبکه اجتماعی دیدم که در ارتباط با استفاده از نرم افزار تشخیص چهره بود. فردی در سکوت از کنار مکشفه های داخل پاساژی می گذشت و دوربین کار خودش را به سرعت و با دقت انجام می داد. چند سالی می شود که عوامل دشمن روی ابزار تکنولوژی تمرکز داشته و از آن برای سیاه نمایی، بزرگ نمایی نقص ها و دروغ پراکنی استفاده می نماید. این حقیقت در جامعه غیر قابل انکار است که قشر زیادی از مردم متأثر ازین محصولات رسانه ای نسبت به برخی احکام دینی و حکومتی مواضع تندی می گیرند و حتی حاضر می شوند در این سناریوها نقشی فعال داشته باشند. اما نباید کنش های قشر مذهبی و سنتی جامعه را که نقش به سزایی در التیام اوضاع و مقابله با انگاره سازی های دشمن داشته را فراموش کرد. از حضور فعال بسیجی ها و طلاب در رفع نیازهای اساسی مناطق گرفتار بحران گرفته تا ظرفیت هیئات مذهبی برای نزدیک شدن قلوب یا پایگاه های مردمی برای مواسات در روزهای کرونا. اتفاقاتی مانند شهادت محسن حججی و یا سردار سلیمانی هم نقش مهمی در این انسجام ملی ایفا کردند که حتی دشمن را به اقرار وادار نمود. حال در بستر چنین جامعه ای ما درحال برنامه ریزی و حرکت بر مداری هستیم که دشمن دست برتر دارد و به سادگی می تواند آنرا مدیریت نماید. بهره مندی از ظرفیت هوش مصنوعی و نرم افزارهای تطبیق چهره و کارکردهای آن محل بحث و نزاع نیست بلکه جایگزینی آن بعنوان راه برون رفت از موقعیتی که ما هیچ اراده ای در تنظیم آن نداریم خطای استراتژیک حاکمیت در این برهه از تاریخ جامعه ایرانی است. ظرفیت امر به معروف و نهی از منکر لسانی و چهره به چهره تنها مخصوص جامعه اسلامی نیست و هر جامعه بشری نیازمند آن است چون که علاوه بر بهره مندی از ارتباطات انسانی، باعث عمق بخشی به معنایی می گردد که چه تذکر دهنده و چه تذکر گیرنده به آن نیاز دارند. زمانیکه افراد مستقیم برای عملی اراده می کنند و وارد عرصه عمل می شوند نه تنها خویش را متولی جامعه می دانند بلکه خویش را مسئول می یابند و عواقب این عدم توجه و کنش بموقع را متوجه خود می دانند. گناهکار پنداشتن افراد در شقاوت دیگران پتانسیلی را فعال می نماید که یک سر آن به ارتباط فرد با خدا برمی گردد و یک سر آن به عزم جدی و بروز رفتار اصلاحی در جامعه. حال تمام این ظرفیت را بلااستفاده در گوشه ای تصور کنید. وضعیتی که زمینه ساز گام بعدی دشمن خواهد بود. برچسب زنی به افراد دلسوز، بی تفاوت سازی اعضای اجتماع نسبت به آن چه درحال وقوع است، پذیرش خوانش های جدید از انسانیت و هر آن چه به آن مربوط است. در وهله اول افراد مذهبی فضول، دگم و متحجر قلمداد می شوند و در مراحل بعدی تقابل با ناهنجاری های علنی مانند بد پوششی و رفتار زننده جنسی در ملأ عام می شود ظلم و عدم توجه به خواست مردم! البته که داستان به اینجا ختم نمی شود و در گام بعدی پذیرش زیست جنسی LGBTQ ها در دستور کار قرار می گیرد و اساسا جامعه ای که اهل مماشات با ضد ارزش های خود باشد استحاله شده است و دشمن کار سختی در پیش نخواهد داشت. بهره مندی از هوش مصنوعی به ظاهر درگیری اجتماعی را کم می کند اما این کاهش سطح درگیری از پیش ساخته شده به معنای وفاق نیست و نمی توان آنرا دستاورد یک جامعه اسلامی دانست. نقش مکملی هوش مصنوعی در کنار به رسمیت شناختن حساسیت های دینی و فرهنگی جامعه بسیار پسندیده و کاربردی است اما باید مراقب این دام خوش خط و خال باشیم که برای جماعت عافیت طلب نقش منجی را بازی می کند و نمکی خواهد بود برای زخم دل غیرتمندان و آزادگانی که درد دین دارند و برای ساختن این جامعه از خود یا میوه دلشان هزینه داده اند و می دهند!
منبع: khatoonyar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب