دخترانی كه گلادیاتور شده و به جان هم می افتند

دخترانی كه گلادیاتور شده و به جان هم می افتند

صحنه ای را تصور کنید که دختران نوجوان در پارکی دور هم جمع شده و بحث می کنند، بحث بالا گرفته و به درگیری کشیده می شود. درگیری با یک سیلی و کشیدن گیسوان یکدیگر آغاز و در نهایت با رو کردن قمه ای توسط یکی از دختران نوجوان و ترس سایرین از ادامه دعوا، آخر می پذیرد. این صحنه ساختگی نیست؛ روایتی واقعی است که حالا با دست به دست شدن ویدئو آن در فضای مجازی، زنگ خطری که مدت ها قبل به صدا درآمده بود را بیشتر به گوش مسؤلان می رساند.


به گزارش خاتون یار به نقل از ایسنا، روایت این دختران نوجوان با یک سیلی به صورت «هلیا» شروع می شود. هلیای سیلی خورده آغاز به کشیدن گیسوان دختر نوجوان مقابل خود می کند، در این جدال زمین می خورد و بعد از برخاستن قمه ای را از لباس خود خارج می کند و این گونه تلاش در ترساندن سایرین از ادامه درگیری دارد. اگر از هلیا عبور کرده و به رفتار حاضرین در صحنه توجه کنیم؛ متوجه صدای خنده و اصوات ترغیب کننده ای برای ادامه دعوا از جانب پسران نوجوان حاضر در صحنه می شویم. صحنه ای که از نظر خشونت تداعی کننده گلادیاتورهای روم باستان است. دختران نوجوانی که در قرن بیست و یکم به مثابه دو «گلادیاتور» رو در روی یکدیگر در میدان به جان یکدیگر افتاده و پسران تماشاگر با اشتیاق دعوای آنها را پیگیرند. این اشتیاق را میتوان از «ماشاء الله» گفتنشان فهمید.
در این میان اما یکی از دختران نوجوان برای پیشگیری از ادامه دعوا به «هلیا» می گوید: «هلیا شر میشه، نکن.» غافل از این که این شر مدت ها است پوشیده از چشم مسئولین و فعالان فرهنگی دامن دختران نوجوان ما را گرفته است. سال ها است که بی توجه به خوبی و بدی ذاتی اعمال و فارغ از جنسیت افراد، در گوش دختران خوانده ایم که «چون دختر هستی نباید این کار را انجام دهی و اگر پسر بودی مشکلی نداشت» و این گونه شد که پسر بودن و رفتارهای به اصطلاح پسرانه داشتن عامل فخر برخی دختران نوجوان در جستجوی هویت شد تا به وسیله انجام اعمال و بروز رفتارهایی خشونت بار و ناپسند که در جامعه ما به غلط مردانه تلقی می شوند؛ خویش را مطرح، هیجانات خویش را تخلیه و نظر مثبت و منفی دیگران را به خود جلب کنند.
از طرف دیگر اما عیلرغم نکوهیدن چنین رفتارهایی از جانب مسئولین، هیچ تصمیم بنیادینی برای حل آن گرفته نشده است. تنها راهکاری که معمولاً در این شرایط عرضه می شود ایجاد محدودیت های بیشتر برای نوجوانان بخصوص نوجوانان دختر بوده و همواره یا تقصیر را بر گردن فضای مجازی و عدم نظارت بر ارتباطات این فضا می اندازند و یا تربیت غلط والدین را عامل اصلی بروز این گونه خشونت ها می دانند. هرچند نمی توان از نقش خانواده ها در عدم تربیت صحیح و آموزش مهارت های صحیح ارتباطی به فرزندان چشم پوشی کرد اما سوال اساسی آن است که آیا توانسته ایم برای اوقات فراغت و رشد اجتماعی و تخلیه هیجانات این نوجوانان کاری کرده و فضایی را ایجاد نماییم که نوجوانان ما بی هدف در کوچه و خیابان ها نباشند؟. آیا توانسته ایم به هویت اجتماعی دختران نوجوان معنا ببخشیم تا برای اظهار وجود دست به دامن رفتارهای خشن و شرورانه ای که نه تنها با ذات پسران بلکه با ذات دخترانه هم همخوانی ندارد؛ نشوند؟.


از هر ۱۰۰ پسر، سه نفر و از هر ۱۰۰ دختر یک نفر اختلال شخصیت ضد اجتماعی دارند

بدون داشتن برنامه برای جوانان، تعداد زیادی جوان داریم

سید هادی معتمدی، صدمه شناس اجتماعی و متخصص اعصاب و روان در مورد اختلالات شخصیتی نوجوانان به ایسنا اظهار داشت: درصدی از نوجوانان همچون دختران مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند و میتوان آنها را جزء اشرار تلقی نمود. یک درصد دختران جامعه اختلال شخصیت ضد اجتماعی دارند، یعنی از هر ۱۰۰ دختر یک نفر رفتار ضد اجتماعی و از هر ۱۰۰ پسر هم سه نفر این اختلال را دارند، ازاین رو چنین شخصیت هایی از دید روانپزشکی جزء افراد شرور تلقی می شوند. در واقع یک تیپی از دختران و پسران مشتاق شرارت هستند. این رفتارها بیمارگونه تلقی شده و افراد باید برای درمان به کلینیک درمانی رجوع و تحت درمان قرار گیرند. جامعه ما جامعه ای جوان است. بدون داشتن برنامه برای جوانان، تعداد زیادی جوان در جامعه داریم. متاسفانه آن زمان که تولید مثل با شدت زیاد تشویق می شد، امکانات تفریحی و رفاهی برای اوقات فراغت جوانان به درستی فراهم نکردیم و الان این شرایط غیر قابل کنترل شده است و برنامه ریزی مناسبی برای نوجوانان و جوانان در جامعه وجود ندارد، ازاین رو بدون دلیل دور هم جمع می شوند و با چنین رفتارهایی وقت خویش را تلف می کنند.


معنای برابری زن و مرد را فراموش کرده ایم

رفتارهای شرورانه را "مردانه" تلقی نکنیم

این دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی افزود: در جامعه امروزی قرن بیست و یکم خیلی ها اصرار دارند ثابت کنند زن و مرد با هم برابرند و در واقع بحث برابری زن و مرد را و نه متناسب بودن رفتارهای زن و مرد را مطرح می کنند. درحالی که برابری یعنی هر دو دانشگاه بروند، هر دو از خدمات بهداشتی بهره مند شوند، هر دو از خدمات اجتماعی بهره مند شوند و برابر بودن به این نیست که هر دو به یک اندازه کتک کاری کنند، آدم بکشند و «لات بازی» در بیاورند و فحش دهند. اینها تعریفشان از برابری خراب شده و تعریفشان از برابری اشتباه است. ازاین رو این فرهنگ عمومی شده است و زمانی که دختران وارد حیطه ای می شوند که پسرها دوست ندارند، امکان دارد مورد تحقیر و تمسخر آنها هم قرار بگیرند کما این که در این ویدئو هم مشاهده می نماییم که با دیدن قمه پسرها آغاز به تمسخر می کنند و علت آن این است که در فرهنگ ما چنین رفتارهایی پسرانه تلقی شده است ولو این که این رفتار نه پسرانه است و نه دخترانه بلکه رفتاری شرورانه است که از هر دو طرف جنس محکوم است.
این صدمه شناس اجتماعی به این نکته هم اشاره نمود که در ویدئو انتشار یافته در واقع پسران نوجوان با گرفتن فیلم از دختران تلاش در تحقیر آنها دارند تا اثبات کنند که پسرها فیلم می گیرند تا از این فیلم بعنوان تحقیر استفاده کنند می خواهند ثابت کنند دخترها نمی توانند رفتارهای خشن را هماننند آنها انجام دهند و این گونه به دنبال اعلام برتری خود هستند که هم رفتار دخترها و هم فیلم گرفتن پسرها مبین یک رفتار زشت اجتماعی است.
وی به بی تفاوتی بزرگسالان حاضر در صحنه دعوای نوجوانان برای خاتمه دادن به دعوای آنها هم خاطرنشان کرد: این که افراد بی اهمیت از این مورد رد می شوند و تذکر نمی دهند به این باز می گردد که فاصله نسلی آنقدر در کشور ما عمیق است که درک والدین از فرزندان کم شده است. والدین وقت زیادی را برای معاش می گذارند و اوقات فراغت ندارند. امکان این که بتوانند با یک شیفت کار کردن زندگی را بچرخانند و باقی زمان را در اختیار بچه ها باشند وجود ندارد و ازاین رو نسبت به شرایط جوانها کلا بی تفاوت شده اند و این بی تفاوتی اجتماعی و بی حسی و کرختی اجتماعی نسبت به مسائل دیده می شود.
معتمدی به صورت کلی بی تفاوتی خانواده نسبت به وضعیت جوانان و نوجوان، شخصیت خود نوجوانان و جوانان، کاسته شدن از اهمیت مسائل اعتقادی و بی تفاوتی اجتماعی را همچون عوامل موثر علل بروز رفتارهای خشونت آمیز در نوجوانان و جوانان دانست و اظهار داشت: برای رفع چنین صدمه هایی نیازمند آموزش و افزایش آگاهی مردم و نوجوانان و جوانان و مشارکت مردم در NGO ها و آموزش آنها در هر سطحی هستیم. مسئولین باید به این مسائل توجه و خانواده ها به دنبال رفع و درمان این صدمه ها در نوجوانان و جوانان باشند.


هشدار؛ نوجوانان جایی برای تفریح ندارند و در خیابانها رها هستند

دکتر آسیه اناری، عضو تیم تخصصی کودک و نوجوان در انجمن ازدواج و خانواده کشور در خصوص ویدئو انتشار یافته دختران نوجوان به ایسنا اظهار داشت: نوجوانان جامعه ما مورد غفلت واقع شده اند. ما سینما و تئاتر نوجوان نداریم، فضای بازی مخصوص نوجوان نداریم، نوجوانان عملا از بسیاری فضاها محروم می شوند و جاهایی که مخصوص تفریح نوجوان باشد وجود ندارد. برای عدم بروز چنین رفتارهایی باید نوجوانان جایی برای ابراز هیجانات خود، کاهش خشم و در تماس بودن درست با جنس مخالف و جایی برای کسب تجربه های جدید داشته باشند.
این روانشناس با اعلان اینکه باید حواسمان به نوجوانانمان باشد، خاطرنشان کرد: هم اکنون نوجوانان ما عملا در خیابانها رها هستند و مکانی برای تفریح ندارند و این مسئله بسیار مهم می باشد. نوجوانان نیازمند تفریح مخصوص هستند. نوجوان به طبقه سنی اطلاق می شود که نه میتوان همانند کودک به او نگاه کرد و نه بزرگسال و ازاین رو نیازمند توجه خاصی است. ما به خانه های نوجوان نیازمندیم تا به تفریح سالم نوجوانان کمک نماید و این گونه وقتشان پر شود. هم اکنون وقت نوجوانها با حضور در خیابانها می گذرد.


نوجوانی؛ بستری پر از خالی و هیچ

مدارس به نوجوانان اجازه تفریح کردن بدهند


اناری درباره اثرگذاری شبکه های مجازی و حضور نوجوانان در این بستر و بروز رفتارهای پرخاشگرانه، افزود: هر اطلاعاتی که نوجوان در معرض آن است بر بروز چنین رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه اثرگذار می باشد، مسئله کلی این است که تمام اطلاعاتی که در اختیار نوجوان قرار داده می شود بر روی او اثرگذار می باشد و این والدین هستند که باید به آنها آموزش دهند، فضای مجازی جایی پر از اطلاعات است و این ماییم که باید به بچه ها بیاموزیم کدام اطلاعات برایشان خوب است. باید به آنها یاد دهیم چگونه وقت خویش را پر کنند. هم اکنون نوجوانی شده است بستری پر از خالی و هیچ که همین مساله مسئله ساز است. باید داده جایگزینی به جای گشت و گذار در فضای مجازی به نوجوانان عرضه دهیم.
وی با اشاره به نقش مدارس و جامعه برای پیشگیری از این گونه رفتارهای پرخاشگرانه، این را هم اظهار داشت که مدارس باید فشار را از روی نوجوان برداشته و اجازه تفریح به نوجوان دهند، باآنکه باید بر روی نوجوان کنترل انجام دهیم اما نیازمند انجام کاری خاص و متفاوت از دوران کودکی و بزرگسالی برای نوجوانان هستیم. جامعه باید با ایجاد خانه های نوجوان امکان کسب تجارب جدید را برای نوجوانان فراهم آورد.
به قول این مدرس و عضو تیم تخصصی کودک و نوجوان در انجمن ازدواج و خانواده کشور، هرکاری که در کودکی انجام داده ایم در نوجوانی خویش را نشان میدهد و هرکاری که در نوجوانی انجام دهیم در بزرگسالی بروز می کند، ازاین رو این گونه و با چنین رفتارهای پرخاشگرانه و خشونت آمیزی چیزی برداشت نخواهیم کرد و بزرگسالانی بی مسئولیت و بی هدف خواهیم داشت که پراکنده به دور خود می چرخند چونکه نوجوانی مسئله داری داشته اند.

وی اعتقاد دارد که ویدئو پخش شده نه تنها زنگ خطری برای خانواده ها بلکه زنگ خطری به کل جامعه و مسئولین است تا ببینند جمعیت نوجوان کشور در چه وضعیتی به سر می برند.

دخترانی که برای رسیدن به آزادی به دنبال رفتار و گفتار پسرانه اند


اناری پرخاشگری و قدرت نمایی در روزهای نوجوانی را طبیعی و فارغ از جنسیت دانست و اضافه کرد: پرخاشگری ها و قدرت نمایی هایی در دوران نوجوانی در حدی خاص طبیعی و یکی از خصلت های دوره نوجوانی است که باید مدیریتش کرد اما اگر از حد خود بیرون برود طبیعی نیست. این پرخاشگری ها در دختران لطیف تر است. متاسفانه در جامعه ما نوجوان های دختر به خصوص در شهرهای بزرگ تمایل دارند مثل پسرها بوده و مثل پسرها رفتار کنند تا این گونه آزادی های بیشتری بدست آورند، جامعه به آنها این گونه القا کرده و آنها این گونه تصور می کنند که اگر مثل پسرها حرف بزنند و لباس بپوشند و دعوا کنند قدرتمند هستند. ازاین رو علت بروز چنین خشونت هایی در دختران را باید در جامعه جستجو کرد که به نوجوانهای پسر آزادی بیشتری می دهد.
این روانشناس کودک و نوجوان با اعلان اینکه نوجوانی سن متفاوت بروز کردن و خودنمایی کردن است، اشاره کرد: در جامعه ما این متفاوت بروز کردن و خودنمایی کردن دختران نوجوان به سمتی کشیده شده که دختران در چارچوب پسرها رفتار کرده و به دنبال به چشم آمدن، جلب توجه کردن و دیده شدن هستند. این رفتارها بیشتر در دخترانی دیده می شود که می خواهند با جلب توجه احتیاج به توجه و یا خلاء های عاطفی خویش را جبران کنند.


به قول این روانشناس، انجام رفتارهای پسرانه در جامعه ما یک وجه تمایز برای دختران شمرده می شود، با این رفتارها توجه خاصی بخصوص از جانب هم جنسان خود می گیرند که منجر به ادامه دادن این رفتارها می شود. به شکلی میتوان اظهار داشت که دختران می خواهند مثل پسرها باشند هم برای جلب توجه و هم برای بدست آوردن آزادی هایی که در عین حالی که حق آنها است اما جامعه به آنها نداده است و الان برخی دختران نوجوان جز انجام چنین رفتارهایی چیز دیگری برای تک بودن و برتری داشتن و جلب توجه ندارند.


محدود کردن دختران و روی آوردن آنها به رفتارهای پسرانه برای اثبات خود


اناری با اعلان اینکه ایجاد محدودیت برای دختران تنها منجر به این می شود که دختران برای اثبات خود به خصوصیات مردانه و رفتارهای پسرانه روی آورند، تصریح کرد: توصیه می کنم خانواده ها رفتارها را زنانه و مردانه نکنند. باآنکه تفاوت هایی میان مغز زنان و مردان وجود دارد اما نباید این تفاوت ها را بزرگ کرد، در غیر این صورت دختران برای اثبات این که تفاوتی میان زن و مرد وجود ندارد به رفتارهای مردانه و پرخاشگرانه روی می آورند. به جای چنین دسته بندی هایی، والدین باید به دختران بگویند زنان نسبت به مردان دارای خصوصیت های متفاوت جسمی هستند و ازاین رو باید مراقبت بیشری از خود کنند. والدین باید به صورت غیر مستقیم آموزشهای خود مراقبتی را به دختران بدهند.
عضو تیم تخصصی کودک و نوجوان در انجمن ازدواج و خانواده کشور، اعتقاد دارد که باید به دخترها گفت از مرزهای بدنی خود برای پیشگیری از صدمه بدنی مراقبت کنید اما نباید با تصور این که دختر هستند آنها را از رفتارهایی منع کرد و یا با پسرها مقایسه شان کرد بلکه باید به آنها آموزش صحیح داد.
وی خاطرنشان کرد: نگوییم چون دختری نمی توانی فلان کار را انجام دهی اگر پسر بودی می توانستی. این گفتارها دختران را تحریک پذیر و خسته کرده و بعد از مدتی واکنش های شدیدی برایشان به همراه دارد.


قلدری و به هر قیمتی متفاوت بودن «نوجوانان رها شده» برای رسیدن به مقبولیت


اناری در انتهای سخنان خود با اشاره به ویدئوی انتشار یافته و با اعلان اینکه نوجوانان نیازمند مکانی برای تفریح نظیر «خانه نوجوان» هستند، اظهار داشت: زنگ خطر از وقتی به صدا درآمد که تعداد زیادی نوجوان در جامعه رها شدند و جز خودنمایی، قلدری و به هرقیمتی متفاوت بودن کاری برای انجام دادن نداشتند. زنگ خطر از جایی بوجود آمد که برای نوجوان کاری جز محدودیت انجام ندادیم. دختران نوجوان هر روز خویش را به شکل پسرها درآورده و تصور می کنند این گونه مقبولیت بیشتری خواهند داشت. ما باید از این نسلی که در معرض خطر هستند مراقبت نماییم.


اهمیت شیوه تربیتی والدین در بروز رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه

دکتر گوهر یسنا انزانی، متخصص روانشناسی و مشاوره هم در این زمینه به ایسنا اظهار داشت: شکل گیری شخصیت، منش و رفتار هر فردی تحت تأثیر وراثت و محیط زندگی است اما درصد قابل توجهی از آن هم بخصوص در دوران کودکی اکتسابی و قابل یادگیری است. در این بین شیوه تربیتی والدین و داشتن مهارت فرزندپروری آنها بسیار اهمیت دارد، اگر شیوه تربیتی مستبدانه و سخت گیرانه باشد منجر به بروز پرخاشگری در فرزندان می شود ازاین رو خیلی از مسائل درون خانواده نظیر جدایی والدین، اعتیاد والدین، خیانت، سطح پایین اعتقادات مذهبی، تنبیه گری والدین، عصبانیت والدین و... بر روی پرخاشگری و بروز رفتارهای خشونت آمیز از جانب فرزندان موثر است.
وی اعتقاد دارد که هرچه همبستگی فرزندان با والدین بیشتر باشد بروز چنین رفتارهای خشونت آمیزی کاسته می شود. ازاین رو فرزندانی که به خانواده خود متعهد اند، اعتقادات و باورهای خاصی میان آنها و والدین در درون خانواده شکل گرفته، استعدادهایشان کشف شده و به صورت کلی در خانواده هایی با جو گرم روانی بزرگ شده اند؛ از درک و همدلی برخوردار می باشند و از احتمال بروز رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه در آنها کاسته می شود.


متاسفانه در دنیای امروز خشونت نشانه "قدرت" است


این متخصص روانشناسی بروز رفتارهای ضد اجتماعی پر خطر در دوران بلوغ را همچون اثرات خانواده های نا ایمن دانست و با اعلان اینکه متاسفانه در دنیای امروز خشونت نشانه قدرت است، اضافه کرد: در چنین شرایطی جوانان و نوجوانان بزه کار نظام باورهایی را در خود شکل می دهند که با شیوه زندگی آنها سازگار و در جستجوی کسانی برای معاشرت هستند که آنها را تایید می کنند و علایق مشترکی با آنها دارند. خانواده مهم ترین نقش پذیری در زندگی فرزندان دارد و اختلال در آن باعث اختلال در افکار و رفتار و احساس فرزندان می شود. از طرف دیگر در خانه های که به این شکل نا ایمن هستند؛ نوجوان تحریک پذیر، مضطرب، پریشان، خودسرزنش گر شده و از تنهایی و طرد شدگی و دوست داشتنی نبودن به شدت می ترسد به سبب خلاء های بوجود آمده در او به رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه روی می آورد.


رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه حاصل ساختار ناسالم خانواده

انزانی با اعلان اینکه رفتارهای خشونت آمیز و پرخاشگرانه حاصل خانواده مشکل دار، ساختار ناسالم خانواده، ارتباط نامطلوب والدین با یکدیگر و با فرزندان است، اشاره کرد: هرچه فرزندان بیشتر احساس دوست داشتنی بودن کنند و خلاء های عاطفی نداشته باشند می توانند سازش یافتگی بیشتری را در دوران بلوغ تجربه کنند. والدینی دارای چنین فرزندان پرخاشگری هستند در ابتدا باید هیجانات خویش را کنترل کرده و بر هیجانات خود مسلط شوند. پدر و مادر بی آنکه یکدیگر را مقصر بدانند و بدون پاک کردن صورت مسئله باید هرچه سریع تر با رفتن به یک متخصص اختلالات و مهارت های اجتماعی مثل کنترل خشم و... خویش را بسنجند و درصورتیکه اختلالی دارند در جهت حل آن برآیند و سپس برای درمان نوجوان خود اقدام نمایند چونکه در ابتدا باید اختلالات والدین رفع گردد.
وی با اشاره به اثرات بد دست به دست شدن این ویدئو و مشاهده آن توسط نوجوانان و با اعلان اینکه مطابق با پژوهش ها مشاهده ویدئو ها و کلیپ های خشونت بار خود منجر به افزایش رفتارهای خشونت بار می شود، خاطرنشان کرد: نوجوانان با دیدن این کلیپ ها به وجود خشونت واقعی در زندگی عادت کرده و قدرت بازداری خویش را از دست می دهند. از سوی دیگر ما به هیچ وجه نمی توانیم نوجوانان را محدود نماییم بلکه باید با آموزش صحیح به کودکان و فراهم کردن جو مناسب در خانواده و رابطه درست بین خود و فرزندان از بروز این رفتارها جلوگیری نماییم. هرچه فرزندانمان رفتارها و خصوصیت های متعادل تری داشته باشند دوستان متعادل تری را هم جذب می کنند ازاین رو نیازی به محدود کردن فرزندان نیست.

انزانی اعتقاد دارد که هم اکنون پرخاشگری فیزیکی دختران به شدت شایع شده که همچون علل آن کسب احترام و قدرت است. از این رو والدین باید به فرزندان خود احترام بگذارند و به آنها قدرت دهند؛ به این معنا که استعدادهایشان را کشف و در جهت استعدادهایشان برنامه ریزی مناسب داشته باشند. هرچه نوجوانان هدفمندتر باشند کمتر به سمت ارتباطات و رفتارهای نامناسب کشیده می شوند.
این متخصص روانشناسی در انتهای سخنان خود با اشاره به اثرات گروه هم سالان و شبکه های مجازی بر بروز چنین رفتارهایی در نوجوانان، اظهار داشت: ما نمی توانیم ارتباطات بچه ها را محدود و آنها را از ارتباطاتشان منع نماییم، حالا نوجوانان به آسانی به شبکه های مجازی دسترسی دارند و نباید تقصیر را بر گردن آنها انداخت. این والدین هستند که باید بعنوان پدر و مادر آگاه باشند و به فرزندانشان آگاهی دهند و والدین سالمی که اختلالی ندارند می توانند فرزندان سالمی را به جامعه تحویل دهند.


با انتشار فیلم های خشن، خشونت را در جامعه عادی نکنید

علیرضا پورجعفری، کارشناس رسانه هم در گفت و گویی با ایسنا اعتقاد دارد که دست به دست شدن چنین ویدیوهای خشونت باری منجر به ترویج خشونت در جامعه و نرمال سازی وقوع جرم می شود.
وی اظهار داشت: چند روزی است که ویدئویی از درگیری چند دختر نوجوان دهه هشتادی اصفهانی در فضای مجازی دست به دست می شود؛ ویدئویی که اگر بخواهیم نگاه رسانه ای به آن داشته باشیم، همه عناصر جذابیت ‎زای یک محتوا برای چرخش یا اصطلاحاً وایرال شدن در فضای مجازی را به تنهایی دارد. در این میان اما باید دقت کرد هر چند این ویدئو از این عناصر جذابیت زا بهره می برد، اما دست به دست شدن آن باعث ترویج خشونت در جامعه و نرمال سازی وقوع جرم می شود؛ مسئله ای که امنیت روانی جامعه را به مخاطره می اندازد.

چرا قمه کشی "هلیا" جذاب شد؟


پور جعفری درباره عناصر جذاب کننده این ویدئو اظهار داشت: نخستین عنصری که باعث جذابیت این محتوای ویدئویی می شود، شخص اول آن است یعنی دختری به نام هلیا؛ اگر بازیگر نقش اول این محتوا یک پسر دهه هشتادی بود، محتوای فوق به این شدت پخش نمی شد.

این کارشناس رسانه افزود: عنصر دوم جذابیت، ارزش خبری خشونت است؛ خاطرمان هست که در سالهای قبل وقتی هنوز روزنامه ها مشتری داشتند، همیشه صفحه حوادث طرفدار خاص خویش را داشت تا جایی که خیلی ها اصلاً روزنامه را به خاطر صفحه حوادث آن می خریدند. بنابرهمین استدلال به سبب آنکه محتوای فوق ارزش خبری «برخورد» را دارد، برای مخاطب جذاب است. مصداق این خشونت را میتوان در درگیری میان دختران دهه هشتادی جستجو کرد که در راس آن قمه کشیدن هلیا برجسته شده است.

فضای مجازی حد و مرزی برای دروازه بانی سوژه ندارد

پور جعفری بستر انتشاری این ویدئو یعنی "فضای مجازی" را سومین عنصر جذابیت این ویدئو دانست و خاطرنشان کرد: فضای مجازی و به دنبال آن رسانه های نوین خصوصاً در کشوری مانند ایران، حد و مرز مشخصی برای دروازه بانی و انتشار سوژه وجود ندارند؛ این حرف یعنی به سبب این که حدود و ثغور مجازی معین نمی باشد، محتوای فوق تا جایی که سوژه دیگری متولد شود و توانایی گرفتن آنرا داشته باشد، می تواند بچرخد و آن میزان از ترویج خشونتی که پیش تر ذکر شد را ضریب فزاینده ای دهد.


"هلیا" و همه آن چیزی که گفته نمی شود

این کارشناس رسانه اعتقاد دارد که بر کسی پوشیده نیست که ویدئو انتشار یافته از درگیری میان دختران، با قبح زدایی از فعل جرم، امنیت روانی جامعه را به خطر می اندازند و طبیعتاً به خاطر عناصر جذابیتی که پیش تر گفته شد، از این بیشتر هم دیده خواهد شد؛ اما در این میان مسئله ای که بیشتر باید مورد توجه قرار گیرد، بازنمایی وایرال شدن این دست ویدیوها در فضای رسانه ای و نتیجه گیری هایی است که به دنبال دارد.

به گفته ی ایشان، شاید ما بعنوان یک ایرانی وقتی این ویدئو را می بینیم، انگاره ای در ذهن ما شکل بگیرد که ای وای چقدر جامعه نوجوان ما گرفتار بحران و صدمه است. انگاره ای که برگرفته از شیوه تصویرسازی رسانه ای شبکه های مجازی است.
در واقع شیوه بازنمایی آن هم در فضای مجازی طوری عمل می کند که نتوانیم طرف دیگر ماجرا را به خوبی تشخیص دهیم و مرزبندی کنیم؛ شاید بتوان گفت، هرچند برای نسل جدید در جامعه مان از جهات مختلفی خصوصاً در حوزه های فرهنگی و اجتماعی نگرانی هایی داریم، اما مطمئن هستیم که این دست اتفاقات همه آن چیزی نیست که در کف و بطن جامعه نوجوان یا اصطلاحاً دهه هشتادی ما رخ می دهد.







منبع:

0.0 از 5
1282
1400/04/26
21:27:11
تگهای خبر: بازی , بیمار , پزشك , تولید
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
X

تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
لطفا شما هم نظر دهید
= ۳ بعلاوه ۲

لینک دوستان خاتون یار

خاتون یار

تگهای خاتون یار

khatoonyar.ir - حقوق مادی و معنوی سایت خاتون یار محفوظ است

خاتون یار خاتون یار

همه چیز درباره زنان
با خاتون یار، دانش و آگاهی خود را در زمینه‌های مختلف افزایش دهید و از آخرین ترندها و نکات کاربردی برای داشتن زندگی شادتر و موفق‌تر بهره‌مند شوید