چگونه فرزندان خودرا مسئولیت پذیر نماییم
به گزارش خاتون یار عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی اظهار داشت: نمره مسئولیت پذیری ایرانیان در موضوعات مختلف بسیار پایین است و بدین جهت سخت تغییر می کنند.
به گزارش خاتون یار به نقل از ایسنا، دکتر مرتضی رضائی زاده در وبینار "چگونه فرزندانمان را نسبت به خودشان، مسئولیت پذیر کنیم؟"، اظهار نمود: مسئولیت پذیری به مفهوم پذیرش مسئولیت اعمال و رفتار و گفتار، پاسخگو بودن به سوالات و خود افشاگری در قبال کسانی که رفتار ما در رابطه با آنها است.
بگفته وی "نقطه متضاد مسئولیت پذیری مقصر دانستن دیگران هنگام بروز مشکلات و مسائل است. همین طور مسئولیت پذیری مقوله ای موضوعی است و ما در قبال هر کدام از نقش ها درجه ای خاص از مسئولیت پذیری را داریم."
این کارشناس آموزش الکترونیک و کارآفرینی معتقد می باشد که برای رشد انسان ها نیازمند شفاف سازی انتظارتمان از آنها و انتظارات آنها از خودمان و سپس برنامه ریزی در جهت رشد این انتظارات هستیم. باید افراد را نسبت به خودشان به رشد برسانیم چونکه در نهایت خود افرا باید مسئولیت پذیر شوند.
ایشان سپس به عواقب عدم مسئولیت پدیری فرزندان پرداخت و اظهار داشت: همچون عواقب عدم مسئولیت پذیری فرزندان ناپایدار بودن رشد، تکرار خطاها، تنبیه مسئولیت پذیرها، دوری از جایگاه والدینی و یا معلمی خود، کاهش عملکرد فرزندان، قدر نشناس شدن فرزندان است.
رضائی زاده درباره نحوه اندازه گیری میزان مسئولیت پذیری فرزندان، افزود: نکته قابل اهمیت در سنجش میزان مسئولیت پذیری پذیرفتن مشکل، ایجاد تغییر پایدار در خود و جبران عواقب پیشین است. انسان هایی که رفتارهای قربانی گرایانه نشان میدهند، دیگران را سرزنش می کنند، بهانه می آورند، می گویند من تغییری نمی کنم، امید به تغییر دارند اما صبر نمی کنند، انسان های مضر هستند، در صورتیکه کسانی که به دنبال کشف واقعیت می روند و راهکارهای یافت شده را عمل می کنند انسان های مفیدی هستند.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی، درباره چگونگی مسئولیت پذیری فرزندان در قبال رشد خود، اشاره کرد: ابتدا باید به فرزندان خود بیاموزیم تمام ما بعنوان اعضا یک خانواده در یک کشتی نشسته ایم و کار اشتباه ما سرنوشت یکدیگر را تخریب می کند. اینطور میتوان مسئولیت پذیری آنها را افزایش داد.
رضائی زاده با اعلان اینکه والدین باید از ابزار تشویق و تنبیه توامان برای افزایش مسئولیت پذیری استفاده کنند، اظهار داشت: باید انتظارات متقابلتان از یکدیگر را بیان کنید و این انتظارات را مفروض ندانید چونکه قدم نخست مسئولیت پذیری تعیین انتطارات است و قدم بعدی تعهد گرفتن و تعهد دادن نسبت به انتظارات است.
به گفته ی ایشان، انتظارات بیان شده را باید سنجید و نباید آنها را رها کرد و به این انتظارات و عملکرد بازخورد داد. همین طور در صورت عملکرد مثبت به آن پاداش داد و این پروسه را تکرار کرد.
وی با تاکید بر اینکه مسئولیت پذیری را باید به زبان فرزندان به آنها یاد داد و نباید تصور کرد مسئولیت پذیری امری ذاتی است، اضافه کرد: بهترین راه برای مسئولیت پذیر کردن فرزند این است که والدین خودشان مسئولیت پذیر باشند. بدین جهت والدین کارهایی که باید فرزند انجام دهد را تحت هیچ عنوان خودشان انجام ندهند چونکه اینطور فرزند دیگر نسبت به آن کار مسئولیت پذیر نخواهد بود.
وی به والدین سفارش کرد: هزینه خطا را پایین بیاورید و خطا پذیر باشید تا دروغ در فرزندان و فرار از مسئولیت پذیری میان آنها کاهش پیدا کند. هزینه انجام خطا را کاهش و هزینه تکرار آنرا افزایش دهید. به فرزندانتان اجازه فرصت خطاهای محدود و آموختن از آن خطاها را دهید.
این استاد دانشگاه از "خانه بدون سرزنش" بعنوان چاره ای بری ارتقا مسئولیت پذیری فرزندان یاد کرد و اظهار داشت: اگر فرزندتان خطایی کرد به دنبال چاره باشید نه سرزنش، از طرف دیگر به دنبال ریشه یابی آن موضوع و مکلف کردن فرزندان به انجام مسئولیت های متناسب باشید، حتی میتوانید کارهایی را در قبال حقوق به فرزندان بدهید تا کسب درآمد را بیاموزند. همین طور ثبات در رای بسیار اهمیت دارد. رفتارهای مسئولیت پذیری فرزندان را رصد و کانون کنترل درونی را به فرزندان آموزش دهید.
وی معتقد می باشد که برخی افراد خودرا مبنای تصمیمات و صاحب علت می دانند و برخی دیگر دائما در حال مقصر دانستن دیگران در مشکلات خود هستند و خودرا قربانی محیط و خانه و دیگران می دانند. افرادی که دیگران را مقصر می دانند افرادی عاری از کانون کنترل درونی هستند. کانون کنترل درونی ذاتی نیست و یادگرفتنی است.
بگفته این عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی، ارزش و مالکیت دادن به فرزندان در کسب موفقیت، برخورد احترام آمیز با فرزندان، پرهیز از برخورد تند در امور غیر مهم، آموختن خودتنبیه کردن چارچوب مند را به فرزندان -این خود تنبیه کردن منجر به خودمراقبتی و مسئولیت پذیری می شود- آموزش عاقبت اندیشی به فرزندان همچون راهکارهای مسئولیت پذیری فرزندان است.
رضائی زاده از راست گویی، حق گویی حتی اگر به ضرر ما باشد و یکپارچگی شخصیت به مفهوم یکپارچگی زبان، قلب و عمل بعنوان مهم ترین اصول اخلاقی یاد کرد و اظهار داشت: اگر به اصول اخلاقی نظیر انصاف، وفاداری، کوشش برای بهترین بودن و تعصب نداشتن و رعایت حقوق دیگران پایبند شدیم، می تواینم بگوییم انسانهای مسئولیت پذیری هستیم.
این کارشناس آموزش الکترونیک و کارآفرینی در آخر سفارش کرد: باید بچه ها را در زمینه متناسب با استعدادهایشان توانمند نماییم، دیگران را در مقابل ترفندهای قربانی نماها (افرادی که دیگران را در بروز مشکلات مقصر می دانند) آگاه نماییم تا از مقصر دانستن دیگران هنگام بروز مشکل جلوگیری نماییم. تربیت با محبت در امتداد پیش گیری از عقده و کمبود محبت در بزرگسالی، حفظ حرمت و شخصیت فرزند در هر شرایطی، دادن بازخورد محترمانه به فرزندان، تنظیم انتظارات متقابل و توانمند سازی و آموزش خسارت پذیری همچون نکات حائز اهمیت در افزایش مسئولیت پذیری است.
منبع: khatoonyar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب