كرونا، چالشی برای ناشنوایان
به گزارش خاتون یار در حالیکه این روزها یکی از اقدامات محافظتی در مقابل مبتلا شدن و جلوگیری از انتقال ویروس کرونا در جهان، استفاده از ماسک است، اما استفاده از همین ماسک، جامعه ناشنوایان را در برقراری ارتباط با سایر افراد گرفتار مشکل کرده است.
حامد عابدین زاده، رئیس هیات مدیره انجمن خانواده ناشنوایان ایران با اشاره به اینکه حدود یک سال از شیوع بیماری کرونا می گذرد، در اینباره به ایسنا می گوید: در این دوران مشکلات ارتباطی مانند زدن ماسک و سخت تر شدن برقراری ارتباط برای ناشنوایان و حتی افراد کم شنوا و کسانی که کاشت حلزون انجام دادند بوجود آمده است. البته این شرایط سبب اثبات به آن دسته از مسؤلان و پزشکانی که می گفتند «کسی که کاشت حلزون انجام می دهد یا از سمعک استفاده می نماید و یا در حوزه توانبخشی زیاد کار کند، شنوا می شود و نیازی به زبان اشاره ایرانی ندارد»، شد. کرونا ثابت کرد که اینطور نیست؛ اگر فردی ناشنوا متولد شود هویت و غریزه او هم همانطور ناشنوا می ماند و هیچوقت تغییر نمی نماید.
وی اعتقاد دارد که در دوران کرونا چاره برقراری ارتباط میان ناشنوایان و کم شنوایان با شنواها «ارتباط نوشتاری» است و یا اینکه افراد با رعایت فاصله اجتماعی (بین ۱.۵ تا ۲ متر فاصله) با پایین کشیدن ماسک و لب خوانی و آهسته و شمرده شمرده صحبت کردن بدون صدای بلند با ناشنوایان ارتباط برقرار کنند.
عابدین زاده ادامه می دهد: با عنایت به شرایط کرونایی، ضرورت رعایت پروتکل های بهداشتی و فاصله اجتماعی برای همه انسان ها لازم است، اما زدن ماسک سبب سختی بسیاری برای ناشنوایان در زمینه برقراری ارتباط و بروز حساسیت و فشارهای روحی به آنها شده است، چونکه این جامعه برای برقراری ارتباط احتیاج به لب خوانی دارند.
رئیس هیات مدیره انجمن جامعه ناشنوایان ایران که خودش یکی از اعضای جامعه ناشنوایان است، با اشاره به اینکه ویروس کرونا سبب شده جامعه ناشنوایان نتوانند با افراد ارتباط برقرار کنند و ماسک زدن سبب عدم ارتباط آنها شده است، چونکه آنها نمی شنوند، از مردم خواست تا در زمان برخورد با افراد ناشنوا، برای آنها احترام قائل شده و برای سلامتی خود و آنها فاصله اجتماعی را رعایت کرده و با پایین کشیدن ماسک و بیان حرف های مهم و به صورت خلاصه در زمان کوتاه، سخنان خودشان را به آنها انتقال دهند و در صورتی هم که نمی توانند ماسک خویش را کنار بزنند، از راه نوشتن با فرد ناشنوا ارتباط برقرار کنند.
وی در بخش دیگری از این گفتگو به دیگر مشکلات جامعه ناشنوایان اشاره می کند و با اشاره به اینکه ناشنوایان با عنایت به شرایط کرونا و تحریم در واردات سمعک و باتری آن با مشکلات بسیاری روبرو شده اند، می افزاید: خدمات سمعک و شنوایی به سبب کمبود ارز و گران شدن سمعک، باتری سمعک و قطعات و تجهیزات در ارتباط با آن، بسیار محدود شده است و ناشنوایان توان خرید معمولی ترین سمعک و باتری که حداقل چهار میلیون قیمت دارد را ندارند؛ سمعک های با کیفیت بالا حدود ۸ میلیون تومان و باتری سمعک هم بسته ای ۳۵۰ هزارتومان ارزش دارد؛ با وجود حداقل حقوق دریافتی، ناشنوایان توانایی خرید سمعک و باتری را ندارند.
رئیس هیات مدیره انجمن جامعه ناشنوایان ایران خاطرنشان می کند: از طرفی، حمایت مالی مانند بیمه و حقوق از جانب سازمان بهزیستی در جهت تأمین خدمات توان بخشی بسیار ضعیف عمل می شود.
او همینطور ادامه می دهد: از طرفی تعرفه بیمه تأمین اجتماعی و بیمه تکمیلی بسیار پایین است ؛ به صورت مثال بیمه تنها یک میلیون از هزینه سمعک را پوشش می دهد، این درحالیست که یک سمعک حدود چهار میلیون قیمت دارد و فرد ناشنوا باید سه میلیون تومان آنرا خودش پرداخت کند که این رقم برای او بسیار سنگین است.
رئیس هیات مدیره انجمن جامعه ناشنوایان ایران در بخش دیگری از صحبت های خود بر ضرورت رسمی شدن زبان اشاره در کشور تاکید می کند و می گوید: زبان اول ناشنوایان زبان اشاره ایرانی و زبان دوم آنها زبان فارسی است و لازم است که پزشکان، معلمان، مسؤلان و... از زبان اشاره حمایت کنند.
عابدین زاده با اشاره به اینکه در قانون پشتیبانی از حقوق معلولان هم زبان اشاره به صورت رسمی شناخته نشده است و این باعث پایمال شدن حقوق ناشنوایان شده است، ابراز امیدواری می کند که با پیگیری های سازمان بهزیستی و وزارت کار و رفاه اجتماعی، امسال زبان اشاره بعنوان زبانی رسمی، به رسمیت شناخته شود.
او همینطور نسبت به بی توجهی سازمان صداوسیما نسبت به جامعه ناشنوایان انتقاد می کند و می گوید: وزیر رفاه در مراسمی که به مناسبت گرامیداشت هفته جهانی ناشنوایان برگزار شد، با رئیس سازمان صدا و سیما تماس و برای بهره مندی ناشنوایان از برنامه های صدا و سیما قول گرفت؛ سالهاست که ناشنوایان از تلویزیون فاصله گرفته اند، چونکه مترجمی که در صدا و سیما کار ترجمه را انجام می دهد از زبان فارسی اشاره ای استفاده می نماید که این زبان با زبان اشاره ایرانی بسیار متفاوت می باشد، اما متاسفانه گروهی که در صدا و سیما مشغول به کار هستند، به درخواست ها و انتقادات جامعه ناشنوا توجهی ندارند و طی سالیان گذشته فقط قول داده اند و هیچگاه به قول هایشان عمل نکرده اند.
دشواریهای ناشنوایان در روزگار کرونایی
علی همت محمودنژاد-مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان هم در اینباره و ضمن اشاره به مشکلات جامعه ناشنوایان در دوران کرونا به ایسنا گفت: جامعه ناشنوایان از راه لب خوانی می توانند با افراد ارتباط برقرار کنند، اما در دوران کرونا ارتباط ناشنوایان با جامعه به صورت محسوسی کاهش پیدا کرده است. از طرفی می بینیم که علاوه بر کاهش برقراری ارتباط ناشنوایان، آنها در استفاده از کلاس های آموزشی که به صورت آنلاین برگزار می گردد به شدت با چالش رو به رو شده اند.
وی افزود: می طلبید که در این راستا پکیج های خدماتی و مشاوره ای برای ناشنوایان در نظر گرفته می شد. دسترسی ناشنوایان به موبایل و وسیله هایی که بتواند به آنها در برقراری ارتباط مجازی کمک نماید، هم ضروری به نظر می آید.
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان با اشاره به اینکه در دوران کرونا میزان اشتغال ناشنوایان کاهش یافته است، تصریح کرد: به صورت مثال اگر فرد ناشنوایی، راننده و در حال مسافرکشی باشد، به سبب داشتن ماسک و عدم لب خوانی و اینکه فضای ماشین فضای کوچکی است و باید از ماسک استفاده شود، شرایط برایش بسیار دشوار است.
محمودنژاد اظهار داشت: البته در این خصوص طرح های ابتکاری از جانب ناشنوایان درمورد طراحی ماسک های طلقی صورت گرفته است، اما جامعه به سبب اینکه چندان به فکر معلولین نیست و این تبعیض ها همیشه وجود داشته مایل به استفاده از آنها نبود و یا هزینه این نوع از ماسکها برای جامعه بسیار بالا بود. امید است که کرونا هرچه سریعتر ریشه کن شود تا شرایط ناشنوایان هم برای برقراری رابطه بیشتر شود و دولت هم بسته های حمایتی را برای ناشنوایان در نظر گیرد.
ایشان در ادامه به طرحی که ناشنوایان برای اطلاع رسانی از مشکل آنها در برقراری ارتباط در شبکه های اجتماعی راه اندازی کرده اند، اشاره نمود و اظهار داشت: این طرحی که در محیط مجازی انتشار یافته بیشتر برای فرهنگ سازی و جلب توجه مردم به حقوق ناشنوایان است؛ زمانی که افراد با ناشنوایان صحبت می کنند باید با رعایت فاصله اجتماعی، ماسک را کنار زده و پس از اتمام صحبت باردیگر از آن استفاده کنند.
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان خاطرنشان کرد: در یکی از سخنرانی های خود که در تلویزیون هم پخش گردید به خاطر لب خوانی برای جامعه ناشنوایان، از ماسک استفاده نکردم البته با رعایت فاصله اجتماعی، اما یکی از خبرنگاران صدا و سیما گزارشی درمورد استفاده از ماسک تهیه کرده بود و در بخشی، از تصویر من استفاده کردند و نوشتند که «آقای دکتر پس ماسکتان کجاست؟». بهرحال شرایط افراد و برداشت های جامعه از شرایط افراد دارای معلولیت بسیار متفاوت می باشد و همه این موارد باید با کارهای فرهنگی پیش برود.
وی ادامه داد: باتوجه به تمام موضوعات اشاره شده، به رسمیت شناختن زبان اشاره ناشنوایان موضوعی است که باید به شکل جدی در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گیرد.
منبع: khatoonyar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب